Onder de vlag van Elburg Consultancy treedt Astrid Elburg op als adviseur voor vele verschillende organisaties. Van de publieke sector, ministeries en de advocatuur tot de culturele sector. Momenteel is ze onder meer toezichthouder bij verschillende organisaties (o.a. RTV Noord-Holland en Muiderslot) en doceert ze aan de Vrije Universiteit en de Radboud Universiteit. Sinds kort mag ze zich ook voorzitter van onze eigen Raad van Toezicht noemen, nadat ze het stokje overnam van Marjolein Rietveld.

Hoe ben je in aanraking gekomen met De Coöperatie?
“Een aantal jaar geleden werd ik uitgenodigd als spreker op No Man’s Land. Ik weet nog dat ik die dag TivoliVredenburg binnenliep en meteen dacht: wauw! Ik was meteen gegrepen door alle ambitieuze bands, gepassioneerde sprekers en een enthousiast publiek, waarbij de diversiteit direct opviel. Ik zag allemaal mensen die deden waar ze van houden en dat resoneerde heel goed met mij: ik voelde dat ik er zelf ook onderdeel van wilde zijn. Toen ik gevraagd werd om Marjolein op te volgen, hoefde ik dan ook niet lang na te denken.”

Hoe ga je je rol als voorzitter vervullen?
“Met mijn brede kennis en ervaring – ook vanuit andere sectoren – wil ik een bijdrage leveren aan deze organisatie en als voorzitter kan ik mijn leiderschapskwaliteiten hier goed in kwijt. In mijn ogen gaat leiderschap vooral om het zien en ontsluiten van talent van anderen. Zo wil ik hier ieders potentieel, kennis, netwerk en ervaring benutten om De Coöperatie verder te brengen. Ik hoop dat we samen kunnen bijdragen aan een nieuwe strategie binnen de sector, waarin we het belang van kunst, cultuur en talentontwikkeling kunnen optillen naar een maatschappelijk belang.”

Hoe kijk je naar de huidige situatie van het culturele veld?
“Eerlijk gezegd heb ik de sector altijd te gefragmenteerd gevonden. Er zijn veel te veel schotjes opgetrokken waarbij op de een of andere manier wordt bepaald wat en wie ergens wel of niet bijhoren. En dat begint bij het onderwijs, dat veel te veel is dichtgetimmerd. Dat moet echt worden opengebroken: er moet veel meer ruimte zijn voor overlap van verschillende kunstvormen en verschillende culturen. Zo creëer je veel meer ruimte voor vernieuwing. Gelukkig gebeurt dat ook wel op sommige plekken, en sinds de coronacrisis zie ik dit alleen maar toenemen. Zo zie ik bijvoorbeeld in tv-programma’s opeens wél rappers op één podium staan met violisten en makers van bluegrass optrekken met makers van smartlappen. De crisis lijkt nu als een katalysator te werken in dit proces, maar ik ben benieuwd of dat blijvend is of dat die schotjes straks weer massaal worden opgetrokken als de wereld weer opengaat. Als we het goed doen, gaan we een gouden tijd tegemoet: de vermenging van cultuur- en kunststijlen en de technologie die mee blijft groeien kunnen de sector rijker maken dan ooit!”

Hoe zorgen we ervoor dat dit daadwerkelijk gebeurt?
“Daarvoor hebben we mensen nodig die dit alles goed kunnen verwoorden. Taal is programmering. We moeten af van die oude beleidstaal. Om een voorbeeld te noemen: ik heb een hekel aan het woord ‘gelijkwaardigeheid’, want het zijn altijd anderen die bepalen of je gelijk bent. ‘Volwaardigheid’ vind ik dan een veel beter woord. Door taal te veranderen komen er ook heel andere beelden in je op. We hebben mensen nodig die deze tijd kunnen vangen in nieuwe duiding, want anders kom je weer in die oude structuren terecht. De coronacrisis heeft velen van ons ontregeld, maar er zijn ook mensen die juist kansen zien. Ik geloof dat deze mensen zo geboren zijn, want op school leer je dat niet. Daar leer je in hokjes te denken en op het gebied van kunst word je niet uitgedaagd. In feite word al je fantasie er eigenlijk platgeslagen. Als we nieuw beleid gaan maken, moeten we daar nieuwe beelden bij vangen. We moeten ons toekomstbeeld op een nieuwe manier verwoorden en dat omzetten in een maatschappelijk belang. Het moet duidelijk zijn wat we de maatschappij te bieden hebben, zodat men ook bereid is hierin te investeren. Covid als kans: dat moet de nieuwe strategie zijn!”